Ton Nijenhuis

Lieve Anneke,
Gisteravond is het weg laat geworden er wordt hier zoveel georganiseerd voor Pelgrims dus daar wilde ik graag aan mee doen. Tevens was hier nog het feest van de H.Petrus. Het was tegen tweeën dag ik mijn hotelkamer op zocht. Vanmorgen moest ik om 12.00 uur weer in de kathedraal zijn om dat er dan een speciale dienst was voor de pelgrims die de Camino helemaal hadden gelopen. Dan wordt je naam afgeroepen. Nou daar was ik dus op tijd voor. Heel bijzonder dus allemaal. Tevens wordt er dan met een enorm wierooksvat gezwaaid. Dus ook dat moet je mee maken. Ook heb ik er voor gezorgd dat de thuis reis nagerekend is. Ik ben donderdag 4 juli weer thuis. Het weer is hier echt heerlijk vandaag was het 29 graden en de komende dagen blijft dit zo. Ik heb de avond door gebracht het Helmut en Hans van het huis van de lage landen hier in Santiago. Hans komt uit Almelo en over Helmut kan ik vertellen dat hij een oude buurman van mij is uit Silvolde. Hij is in dat huis een gast heer en helpt mensen aan onderdak en geeft steun bij de thuisreis. Helmut is voor mij geen onbekende en samen hebben we een gezellige avond gehad hier in Santiago. Het is l laat dus voor wie nog wakker is slaap lekker, kop in’t kussen. Bon Camino

Lieve Anneke,

IK BEN ER.

Daar ben ik dan in Santiago de Compostella

Na 39 dagen van soms best wel afzien, regen kou maar nu gelukkig ook zon ben ik dan aangekomen. En zonder ook maar een blaar te hebben op gelopen. Via de Monte do Gozo langzaam de stad in en bij Helmut Brouwer aan die mij nog niet had verwacht. Samen koffie gedronken en even wat bij gepraat. Toen nog even een laatste kilometer en daar stond hij dan die machtige Kathedraal met daarbinnen dat enorme wierooksvat .

Ik ben er gewoon. 800 kilometer te voet.
Ik,heb zojuist mijn Compostella gehaald een in het Latijns opgesteld document waar ik,enorm trots op ben.

Ik ga de stad in lekker wat drinken en mensen ontmoetende al eerder zijn aangekomen. O,ja
Peter Derksen bedankt voor je serenade. Ik heb het gehoord.
Jullie allemaal bedankt voor de steun aan mij, al die berichtjes hebben mij goed gedaan en ik was er enorm blij mee.
Ik ben nog een paar dagen hier en blijf me volgen want ik ben nog niet thuis.

Of ik vanavond vroeg in mijn bed lig weet ik nog niet. Maar als jullie vroeg gaan, slaap lekker, kop in’t kussen. Bon Camino.

Lieve Anneke,
Nu een dag voor Santiago en het is een geweldige dag. De afgelopen nacht heb ik in een Hostal geslapen. De slaapplaatsen in de herbergen worden het moeilijker omdat er zoveel pelgrims onderweg zijn naar Santiago. De Herbergen zien er dan ook niet uit. En al heel vroeg in de morgen gaat de hele karavaan op stap. Daarom heb ik gekozen voor een goede slaapplaats. Lekker een kamer voor mij zelf. Hans en Willemein slapen hier ook en we hadden afgesproken dat we elkaar in deze plaats weer zouden ontmoeten. Dat is dus ook gebeurt. Volgens het boekje is het moeilijk om in deze plaats een een bed te kunnen vinden. En dat klopt ook. Alle herbergen zijn vol en de meeste hostels ook. Complete. Maar ik heb samen met hen een plek kunnen vinden via een pension. Die hadden aan de overkant slaapplaatsen op kamers voor drie personen met gebruik van een badkamer op de gang. Dus dat was geregeld. Nu de dag van vandaag. Gelukkig heb ik onder de bomen kunnen lopen vanwege de warmte. Door prachtige, geurende bossen door de vele eucalyptus bomen die daar groeien. Steeds weer omhoog en dan weer naar beneden. Na zo’n 11 km kwam er eindelijk een bar waar de koffie mij goed smaakte. Het was daar een enorme drukte van alle pelgrims die op weg waren om vandaag nog in Santiago aan te komen. Dat heb ik maar niet gedaan. Dus rustig aan op weg en genieten van de laatste kilometers. Ik heb nog wel even stil gestaan bij een monument dat opgericht was voor een Hollandse vrouw van 52 jaar die na aankomst in Santiago op haar hotelkamer is overleden aan een hartstilstand. Ik moet wel kwijt dat ik een groot aantal van dit soort monumenten ben tegen gekomen onderweg van mensen die daar zijn verongelukt. In Saria was er zelfs een hele zuil aan besteed met meer dan 200 namen van mensen die Santiago nooit hebben gehaald. Maar goed, nu nog een etappe verwijderd van het eindpunt. Ik heb zou juist op een terras genoten van een lekker biertje en werd zelfs gezoend door de serveerster toen er werd betaald en ik het terras verliet. Echt, de sfeer is hier helemaal geweldig helemaal in het teken van Santiago de stad die ik bijna kan ruiken en waar ik morgen binnen wordt gehaald door de Harmonie volgens mijn broer Hans. Ik ben benieuwd. Ik zal het zien na deze nacht. Dus maar weer, slaap lekker, kop in’t kussen. Bon Camnino.

Lieve Anneke,
Het echte goede weer is gekomen. Een prachtige dag met volop zon een volkomen blauwe lucht.ik heb eigenlijk,niets meer te wensen. Of toch nog wel? Het was vanmorgen vroeg dag. Ik had gedacht om wat later te vertrekken omdat vandaag een korte etappe op het programma stond. Maar al heel vroeg, 03.40 stond Hans naast zijn bed en vroeg aan de Spanjaard die boven sliep wat die aan het doen was. Hij ging namelijk met een zaklamp langs alle rugzakken en liep heen en weer door de slaapzaal waar we met 20 personen sliepen. Dat is vreemd te noemen zo midden in de nacht. Uiteindelijk wist Hans hem zo ver te krijgen dat hij zijn bed weer opzocht. Je mag nooit iemand verdenken of verdacht maken maar wat moet een vreemde bij mijn rugzak. Je slaapt iet lekker meer en met mij heel wat anderen ook. Tot 06.00 uur bleef het onrustig op de kamer. Uiteindelijk stond ik samen met veel anderen om 06.30 uur buiten terwijl dat minstens anderhalf uur later zou moeten zijn. Een kwartier later zat ik aan een goed en stevig ontbijt met een kop koffie. Ik was er voor gewaarschuwd dat de laatste 100 km van de tocht er heel anders en commercieel uit zou zien. Dat is een waar gegeven. Gelukkig kan ik er goed mee omgaan maar de vredigheid en rust van de eerste weken is nu veel minder aanwezig. Maar ook dat hoort bij de Camino. De tocht van vandaag ging voor een groot gedeelte door de eucalyptus bossen. De geur was overweldigend en heel bijzonder. De bomen kaarsrecht en de bladeren vallend naar beneden en volop van een heerlijke geur. De wandeling door de bossen duurde meer dan twee uur. Heel bijzonder. Omdat het vandaag een rustige wandeldag is heb ik veel rustpauzes genomen en bijna overal genoten van de zon en de mooie groen omgeving. Deze week kom ik Willemien en Hans steeds tegen en we hebben ook afgesproken dat we in de zelfde Herbergen zouden slapen. De laatste weken kwam ik hen steeds tegen op de maandag. Leuk is te vertellen dat zij ook in het vliegtuig zaten naar Biarizt en vervolgens ook in de zelfde Herberg waren voor hun eerste nacht. Nu gaan ze ook op de zelfde tijden als die van mij terug naar Nederland. Omdat zij hele rustige lopers zijn loop ik lekker mij eigen pad en wacht op hen in de plaats waar er geslapen gaat worden. Vandaag heb ik Rachel nog even gesproken. En zij wil morgen in Santiago zijn. Dus wilde vandaag een afstand overbruggen. Nu heb ik voor de nacht een kleine Hostal kunnen krijgen en slaap daar vannacht. Dat gaan jullie ook doen vanavond dus zeg ik weer slaap lekker, kop in’t kussen. Bon Camino.

Lieve Anneke,
Ten eerste, wat heb ik gister een goed bed gehad en wat was het er gezellig. Voor dat ik naar bed ging. Dan bedoel ik de Herberg in Portos. Een kleine Herberg met maar 8 bedden en een tweepersoonskamer. Er waren ook maar 8 mensen aanwezig. Een moeder met haar zoon waren de eigenaars van deze herberg met de naam Ent. Wat in het Engels betekend mier. Daar bedoelen ze mee dat pelgrims net als mieren op weg zijn met alles wat zij hebben meedragend. Moeder en zoon kwamen uit Italië. De zoon doet het beheer en moeder staat in de keuken. Op de vraag van de zoon of ik ook het Pelgrimsmenu wilden eten heb ik maar ja op gezegd. Samen met Hans en Willemien, een echtpaar uit Zweden en een vrouw uit Frankrijk. Hebben we buiten in de zon genoten van een geweldige maaltijd die bestond uit een goed gevulde soep met linzen. Daarna een salade met zoveel verschillenden tuinvruchten dat het bijna een maaltijd salade was. Daar kwam nog een schaal vol met gebakken kipfilets als toetje konden we kiezen uit gebak, vla, yoghurt fruit. Daarna was er nog koffie met een glas wisky of cognac. Nou dan wil je wel slapen. En dat heb ik gedaan. Tot vanmorgen 07.00 uur toen was het tijd om op te staan en op weg te gaan voor een van de laatste etappes. Gelukkig waren er geen of weinig Spanjaarden op de wandelpaden omdat ik in een niet goed gelegenheid heb geslapen. Nu was alles wat Spanje was al weg of loep meer dan een uur achter me. De route ziet er dan ineens weer heel anders uit. Langs prachtige velden met brem en daar achter de zon die steeds meer kracht begon te geven en zijn warmte afgaf zodat ik al gauw mijn jasje uit moest doen. Ook zijn er nu heel veel stempelkussen onderweg. Meestal in kerken waar je na een stempel te hebben gehaald geacht wordt geld acht te laten. Dit is meer nodig voor de Spanjaarden. Dit omdat men bang is de Compostella te halen en dan niet gelopen te hebben. Ja die Spanjaarden zijn slim. Ook zijn zij ijdel. Alle opsmuk die ik misschien bij me had aan het begin van mijn tocht en wat nu niet meer belangrijk is houden de Spanjaarden bij zich. Zo zag ik vanmorgen een Spaanse schone dame wandelen op schoentjes met een open neusje waar een paar rood gelakte nagels uitstaken. Daar boven een keurig soort van wit tennistoernooi met een kort broekje eronder. Daar bij een passend hemdje met moesjes die afgezet waren met stof in de kleur van de schoentjes. Op haar rug hing een rugzakken groot genoeg voor een lunchpakket. De keur was aangepast aan de haarband die ze droeg. Keurig opgemaakt en de nagels van haar handen gelakt .ze luisterde naar muziek denk ik want over haar hoofd zat een grote roze koptelefoon. Zo loopt dus nu een groot deel van de pelgrims hier rond. En dan moet ik het doen met een broek, drie shirts en drie onderbroeken. En een handboek. Iedere dag weer wassen om de boel schoon te houden. Maar ook daar geniet ik van. Denk dan wat is de natuur toch mooi. Wat los loopt en en wat vast zit????? Nu zit ik in Melide en heb net gegeten. Samen met de Hollanders hebben we een salade gemaakt en met wat wijn en brood hebben we een lekker maaltijd gehad. Kunnen we goed slapen. Het is ook al 21.15 dus bedtijd. Slaap lekker, kop in’t kussen. Bon Camino.

Lieve Anneke,
Mag ik negatief zijn, nee eigenlijk mag dat niet. Toch moet ik even kwijt dat ik enorm moet wennen aan de Camino nu. De laatste honderd kilometer lijken nu bij zoveel nieuwe pelgrims een must te zijn, dat het bijna lijkt alsof ik de vierdaagse van Nijmegen aan net lopen ben. En dat is wat ik juist niet wilde. Het geeft een negatief beeld van de Camino de France. Ik ben nu bijna op mijn eindpunt en zie allemaal jongeren en ook ouderen, die naar mijn mening niet begrijpen dat er ook pelgrims zijn die al zolang onderweg zijn. Zij beheersen als het ware de waarde van het pelgrimeren. Bijvoorbeeld is er nu een Engelse reisorganisatie die georganiseerd de laatste 100 kilometer laat wandelen. Heel veel Engelsen die op gezetten tijden hun eten en drinken krijgen aangeboden onder weg naar Santiago. Ze hoeven zelfs hun rugzak niet mee te dragen. Er wordt voor gezorgd dat deze op de plek komt waar men weer moet overnachten. Meestal een goed hotel. Sorry ik kan dit geen pelgrimeren vinden. Daar ben ik,nogal negatief over en geeft bij mij een ander beeld van de camino dan in de laatste weken. Maar goed ook dat is Camnino dus laat ik het maar positief bekijken. Toen ik vanmorgen in alle vroegte weer op.pad ging dacht ik wat heerlijk en wat mooi de natuur om me heen. Via een steile klim naar de Alto de Ligondo waar de brem uitbundig aan het bloeien was. En je de stilte bijna kon voelen. Bijna omdat er zoveel lawaai was, net niet. Het was de bedoeling dat ik samen met Willemien en Hans naar Pallas de Rei zou lopen maar vanwege de drukte hebben wij besloten om 5 km daarvoor te stoppen en een nu slapen we in een heel klein dorp met allen een Herberg en een restaurant. In de Herberg kunnen 8 mensen slapen en vanavond kunnen we hier eten. De meeste Pelgrims zijn hier nu voor bij en kunnen wijngeesten van de rust, de zon, de natuur maar vooral,van de stilte. Op deze mannier hopen we de meute van 100 km pelgrims morgen voor en achter te zijn. Dus dat wordt genieten weer. Zo maak ik het negatieve positief. Goed hè. Het duurt nog even voordat jullie je bed op zoeken. Voor mij ook hoor maar hoop als jullie je neerleggen dat je kunt zeggen slaap lekker, kop in’t kussen. Bon Camino.

Lieve Anneke,
Ik ben vanmorgen begonnen aan de laatste week van wandelen. Als het goed gaat, daar ga ik dus wel vanuit, dan kom ik zaterdag aan in Santiago de Compostella. Laat ik eens heel positief beginnen en als een echte Hollander wat van het weer zeggen. Het is hier geweldig nu. Volop zon en een heerlijke temperatuur. Wat de zon betreft blijft dit zo in de komende week. De temperatuur gaat daar bij stijgen. Dus mijn finale zal hoop ik geweldig worden. Ben eigenlijk van plan om mijn poncho weg te doen. Is toch maar ballast. Overigens toen ik vanmorgen, na een goed ontbijt, weg wandelde uit Sarria was het best wat fris. Maar al gauw kwam de zon me verwarmen. Na een uurtje of zo ging mijn vest uit en was een t-shirt meer dan genoeg. Ik ging door de laatste sporen van het stadsfeest van Sarria om bij een heel mooi klooster af te buigen naar beneden het dal in. Waar de vogels de overhand hadden met hun ochtendzang. De tocht zou me verder omhoog brengen want er moest geklommen worden om later vlak voor de eindbestemming weer af te dalen naar de ingang van de Herberg waar ik nu ben. Als ik dit zo schrijf denk ik aan de Tour de France die ook deze week gaat beginnen. En was wel een hele vieze steile afdaling bij waar veel grit op de weg lag. Erg gevaarlijk om dat heel veel mensen hier op uitglijden. Tot nu toe was het steeds lekker rustig op de Camino. Maar daar is vandaag verandering in gekomen. Er zijn nu heel veel Spanjaarden die de een Compostella willen halen over de laatste 100 km van de Camino. Het is zo hier in Spanje dat als je studeert, dan telt de Compostella mee voor je studieresultaat. Vandaar dat er nu heel veel jeugd op pad is naar Santiago. Dit geeft wel een ander beeld dan de afgelopen weken. Er is dan ook een run op de stempels die gehaald moeten worden. Stempelposten kom je nu overal tegen. Zelfs in het bos. Maar het blijft een hele mooie en geweldige ervaring hier. Zeker nu het weer erg mooi is. Dan kun je overal van genieten. Ik heb vandaag een stukje op gelopen met Willemien en Hans. Het echtpaar uit Hoonhorst. Wij zitten nu ook in dezelfde herberg. Ik loop wel wat sneller als zij maar dat is niet erg. Op gezette tijden wachten we op elkaar. Vandaag heb ik ook het 100 km punt achter me gelaten. Dat is natuurlijk wel even vast gelegd. Straks lekker eten en dan vroeg, zoals ik dan altijd doe, naar mijn bed. Dat bed is vandaag boven in een stapelbed. Ik hoef zelfs mijn slaapzak niet te gebruiken want er zijn hier lakens en dekens. Dus ook voor jullie straks slaap lekker, kop in’t kussen. Bon Camino.

Lieve Anneke,
Ik weet het afscheid nemen doet altijd pijn. Zo voelde dat van morgen ook een beetje. Gisteravond hebben we een gezellige avond gehad samen met Christian, Gail en Kathy. Nadat we lekker in een Italiaans restaurant hadden gegeten en nog een afzakkertje hadden genomen in een van de vele bars hier was het tijd om ons bed op te zoeken. Ik had afgesproken dat we samen vanmorgen zouden ontbijten. De drie anderen wilden om 07.00 aan het ontbijt zitten. Het liefste had ik mee gegaan met hen. Maar dan mis ik mijn rustdag en dat wilde ik ook niet. Na het ontbijt hebben we elkaar met tranen in de ogen vaarwel gezegd. Want zo gaat dat op de Camino, ik zal ze denk ik niet meer weer zien. En dan doet afscheid nemen pijn. Na een dikke knuffel heb ik ze uitgezwaaid en nog even omkijkend zij mij. Toen maar weer met een vreemde kater het bed in. Ik moet wel blijven genieten hier. Om een uur of tien er toch maar uit en een lekker douche genomen. Na een wandeling door de stad en een lekker kop koffie was ik toe aan de siësta. Rond twee uur zat ik op een terras een glas wijn te drinken toen ineens Mac uit Wales voor mijn neus stond. Hij kwam net Sarria binnen lopen en zocht een herberg. Ik had gehoord van een paar Duitsers dat er een mooie was in de oude binnenstad. Samen zijn we daar heen gewandeld. Ik heb met hem afgesproken dat we elkaar zouden ontmoeten aan het begin van de avond bij de herberg. Terug lopend kwam ik Willemien en Hans uit Hoonhorst tegen. Na een warme knuffel van Willemien en Hans hebben we afgesproken dat we samen zouden gaan eten vanavond. Zij kennen Mac ook dus met vier is dat wel zo gezellig. Zo zie maar je bent niet lang alleen op de Camino. Ik heb zojuist een mail van Gail gekregen. We missen je was de inhoud, met een foto erbij waar ze nu zijn. Mac blijf voor een paar dagen hier in Sarria en ik heb met Hans en Willemien afgesproken dat we deze week samen wat op zullen lopen. Het lijkt me leuk om samen Santiago binnen te lopen. Te meer om dat we samen vanaf Rotterdam naar Biaritz, Bayonne en in de zelfde herberg onze eerste nacht op de Camino hebben door gebracht. Zo zie je maar dat je niet alleen bent hier. Ik ga de laatste week in ben natuurlijk blij als ik er ben. Maar wat zal ik straks als ik thuis ben al die mensen die ik tegen kwam missen. Maar ik mis ook alle mensen die mij lief zijn. Ik ga slapen morgen weer vroeg dag. Slaap lekker, kop in’t kussen. Bon Camino

Lieve Anneke,
Ik zit op het terras van het hotel waar ik de komende twee nachten zal slapen. Ik kijk naar een bruidspaar dat zo juist hier in dit hotel hun bruiloftsfeest komt vieren. Moest even terug denken aan onze huwelijksdag. Maar dat is alweer een hele tijd terug. Wel is het toch wat feest vandaag Mark is jarig. Meestal heb ik om deze tijd vakantie en ben dus niet thuis maar ik heb vanmorgen toch even mijn felicitatie aan hem gegeven. Ook heb ik Job even gesproken en vertelde mij dat hij een heel mooi rapport had. Job ik ben trots op je en ik mis je. Ik ben nu wat verkouden en dat is vervelend . Ook heb ik een vervelend hoest bij mij. Maar dat allemaal ook niet anders. Het ene moment is het koud en het andere weer warm. Gisteravond heb ik samen met Christian nog even wat zitten praten. Hij was zo goed om een kamer voor vier te reserveren in Tricastela. Dur hebben we daar de nacht door gebracht. Er zijn niet veel herbergen waar dat kan. Vandaag slapen we alle vier Kathy, Gail, Christian en ik in het Elfde hotel. Ik blijf hier tot maandag morgen de rest gaat morgen verder. Vanavond nemen we afscheid van elkaar. Zij willen allen à.s. Woensdag in Santiago zijn. Dat is iedereen dag 35 km lopen. Ik heb wat meer tijd dus doe het rustig aan. Ik heb een berichtje van Hans en Willemien gehad zij komen morgen hier. Christian woont in de beurt van Koblenz en gaat studeren om een eigen bedrijfje te starten in Amerika. Misschien dat ik hem nor even tref in Santiago maar dat is nog niet helemaal duidelijk. Vandaag was een bijzonder mooie zonnige wandeldag. Ik heb samen met de anderen genoten van de omgeving en mooie vergezichten. Leuk is het dat iedereen zo zijn eigen tempo heeft maar we hadden afgesproken wanneer we op elkaar zouden wachten. Vanavond van we hier een feest meemaken. Het is hier het feest van Xoan. Met zang en dans dus ik ben heel benieuwd. Om 18.00 uur hebben we in de hal afgesproken om samen waarschijnlijk onze laatste avond samen op een gepaste wijze door te brengen. Ik ga in ieder geval samen met Christian een whisky drinken. Dan zal het bed wel nodig zijn. En als jullie nu ook denken een bed nodig te hebben. Dan……slaap lekker, kop in’t kussen. Bon Camino.

Lieve Anneke,
Ik ben vandaag 1 maand onderweg. Op weg naar Santiago. Het valt niet altijd mee, maar de ontmoeting en de tochten vergoeden alles. Zeker vandaag. Erg hoog in de bergen heb ik vannacht kunnen slapen. Na het eten gisteravond ben ik nog even met Katy en Gail het dorpje ingelopen dat inmiddels helemaal verdwenen was in een dikke mistwolk. Het begon ook wat te regenen. Dat is de hele nacht door gegaan. Van de mooie vergezichten eerder op de dag was nu niets meer te zien. Vanmorgen om 04.30 uur werden de eerste pelgrims alweer ongerust en verschillende lampjes verlichte mijn bed. Toch heb ik nog tot 06.00 kunnen liggen. Vandaag wandel ik weer samen met Katy Gail en Christiaan. De tocht ging nog even naar Alto del Polo de top. Met regen moesten wij vanmorgen vertrekken. En in een dikke mist. Of liep ik in de wolken dat kan natuurlijk ook. Laten we het maar op beiden houden. Het was koud nat en niet lekker. Maar goed een pelgrim gaat door. Na zo’n uurtje wandelend klimmen kwam de Alto in zicht. Je zou hier moeten genieten van een geweldig uitzicht. Maar niets van dat alles, toch hebben we het moment vast geld op de foto. Vanaf hier zou het dalen zijn. Nou ik moet je zeggen dat ik liever omhoog loop en klimmend bezig ben dan naar beneden. Met de rugzak heb je het gevoel steeds voorover te vallen. Ineens kwam er op ons pad nog een erg steile klim die zo’n half uurtje in beslag nam. Bovengekomen was er een bar dis nat Ls we waren toch eerst maar even koffie met een tortilla. Toen we allemaal weer wat bij de tijd waren ging onze tocht verder. Langzaam kwamen we uit de wolken of dikke mist. En begon zich veel groen en mooie vergezichten aan ons te tonen. Via een aantal echte Spaanse boerendorpen waar echt de koeien stront in de straten ligt. De koeien lopen hoer ook rond dus het was oppassen dat we niet onder een koe terecht kwamen. Deze dorpen staan nu te boek als schit city’s. (. Hoef ik niet te vertalen toch ). Toen het bij de eerste de beste herberg kwamen hoorden we dat de kamers klein waren met in Ier kamer 4 bedden. Dit leek ons wel wat. Na een douche wat overigens wel bijzonder is omdat men hier sociaal de douche gebruikt. Dus samen onder een grote douche. Wel bijzonder. Maar als je samen slaapt maakt dat ook niet meer uit. Ik ga nu eerst mijn siësta houden dan Triacastela bekijken eten en weer slapen. Voor jullie ook vanavond slaap lekker, kop in’t kussen. Bon Camino.